Dogoterapia

Czym jest dogoterapia ?

Definicja dogoterapii przyjęta oficjalnie przez Fundację Przyjaciel brzmi: jest to terapia kontaktowa z udziałem psa polegająca na wieloprofilowym usprawnianiu dzieci i dorosłych. Dogoterapia jest rodzajem pracy uzupełniającym szeroko rozumianą rehabilitację i nie może pozostać jedyną forma terapii a stanowi uzupełnienie całości oddziaływań terapeutycznych.
Spotkania z psami (a także z innymi zwierzętami) mogą przyjmować różne formy. Mogą to być spotkania jednorazowe lub ciągłe, mające na celu dostarczenie pozytywnych emocji lub  na przykład kształtujące funkcje poznawcze.

Co dają zajęcia z psami ?

  • przełamać lęk przed psami pogłębiać kontakt z nim poprzez podchodzenia do psa, głaskanie go i przytulanie się
  • kształtować orientację w schemacie własnego ciała
  • poznawać budowę ciała zwierzęcia
  • stymulować zmysły: słuchu, wzroku, dotyku
  • ćwiczyć koncentrację uwagi
  • wyzwalać spontaniczną aktywność dziecka wobec psa
  • doskonalić sprawność ruchową poprzez ćwiczenia wykonywane przez dziecko we współdziałaniu z psem
  • kształtować i rozwijać umiejętność okazywania emocji i uczuć związanych z kontaktem ze zwierzętami
  • doskonalić umiejętność naśladowania ruchu całego ciała i poszczególnych gestów poprzez obserwowanie czynności wykonywanych przez zwierzę i naśladowanie ich (z pomocą terapeuty, nauczyciela, samodzielnie) np. chodzenie, siadanie, leżenie
  • uczyć wykonywania czynności pielęgnacyjnych wobec psa np. karmienia, czesania, wycieranie pyska
  • uczyć zasad bezpiecznego postępowania z psami
  • kształtować nawyki higieniczne związane z kontaktem z psami np. mycie rąk po zakończeniu zajęć
  • uczyć samodzielności poprzez stwarzanie dziecku możliwości samodzielnego wywiązywania się z działań podejmowanych wobec psa np. karmienie, prowadzenie na smyczy

Jakie zmiany obserwujemy u dzieci ?

  • duże ożywienie chorych w kontakcie ze zwierzętami
  • wyzwalanie reakcji pozawrebalnych np. ożywionej gestykulacji
  • wyzwalanie reakcji głosowych np. naśladowanie szczekania psa
  • wyzwalanie spontanicznej aktywności werbalnej poprzez wywoływanie okrzyków radości i wyrazów dźwiękonaśladowczych np. „ej!”, „och!”, „tu!”, „bach!”, „hop!”, „hau!”
  • pojawianie się pierwszych adekwatnych reakcji słownych np. wymówienie imienia psa
  • powtarzanie wyrazu „pies”, imion psów, imion terapeutek (z podziałem na sylaby i całościowo)
  • próby samodzielnego użycia ćwiczonych wyrazów w adekwatnych sytuacjach
  • wzbogacenie zasobu słownictwa biernego tzn. rozumienie słów związanych z dzieckiem, psem (nazwy części ciała, nazwy czynności, nazwy cech, nazwy akcesoriów związanych z psem)
  • wzrost umiejętności wyrażania swoich uczuć w sposób werbalny i niewerbalny (gestami, mową ciała) w zależności od możliwości dziecka